Nova had onlangs een prachtige reportage over een nieuwe aanpak verpleeghuis,“De Herbergier”geheten. Een echtpaar waarvan tenminste één is geschoold in de gezondheidszorg ( zelf vind ik dat een er tenminste verpleegkundige moet zijn en een klinische blik moet hebben gepaard gaand met empathie etc.) beheert zo'n tehuis met verder deskundig personeel uiteraard.
In die nieuwe aanpak moest niets, mocht alles. Een groot landhuis met grote kamers, je kon je eigen spullen meenemen, zoals bv. een boekenkast gevuld met je eigen boeken ( zou voor mij heel belangrijk zijn, hoewel God verhoede dat ik er ooit kom).
Huisdieren mee, geen bezwaar, bij de maaltijd wordt gevraagd wat men erbij wil drinken, ( rosé, rode wijn witte wijn' water). Met andere bewoners de maaltijd nuttigen, alleen, je hebt het maar voor het zeggen.''
Wat zo aardig was, dat krijg je nu, een van de bewoners zong puntgaaf mee, Do
n't fence me in mee , ooit o.a. gezongen door Bing Crosby. Lekker swingend.
Erna