Moet niet gekker worden.
En wat, als je kind overleden is?
En waarom kunnen ouderen niet voor zichzelf zorgen, zolang het kan?
Toen mijn moeder overleed, was mijn vader letterlijk ziek van verdriet.
Ik had net mijn zoon (1971) en heb hevig geprobeerd te pendelen tussen mijn vaders huis en mijn eigen flatje,met baby.
Was niet te doen en mijn vader voelde zich nog schuldiger (zieker).
1 zus in Saudi Arabië, 1 zus in Duitsland, 1 broer reizend over de wereld voor zijn werk.
Mijn vader wilde toen zelf een tijdje naar een verzorgingstehuis met goede medische begeleiding.
Na 1 maand is hij daar overleden, hartstilstand.
Hij had altijd gezegd: ik hoop, dat ik ook in 1 keer ga.
Zo is hij ook gegaan, terwijl hij zat te praten met een vrouw, die ook Peeters heette…mijn achternaam dus.
Als ik eraan terugdenk, voel ik me nog schuldig: heb ik genoeg gedaan?
Ik denk het wel, mijn vader was kapot en ziek van verdriet.
“Gebroken hart” zeiden de artsen.
Verplichtingen.Bah.