Leuk om jullie reacties te lezen. dat brengt toch weer wat leven in dit pb.
Nouja, ik wil ook wel wat vertellen. In de seventies (eind sixties)lag ik door een verkeersongeluk in het ziekenhuis. Vrachtwagenchauffeur die totaal fout zat en waar ik de dupe van ben geworden.
Maar in die jaren mocht je toen nog langer blijven in een ziekenhuis dan nu en werd je niet onmiddellijk naar huis gestuurd, wat nu dus wel gebeurt. Ik denk dat het in mijn geval ook niet anders gekund had. Tijd in coma, alles wat ik kon breken was gebroken en verbrijzeld, maar als je vecht kom je wel weer overeind.
Daarna een nieuw leven opgebouw, want in de jaren seventies lagen de banen immers voor het opscheppen. Een heerlijke werkkring gevonden waar ik bijna 25 jaar met heel veel plezier gewerkt heb. Door familieomstandigheden heb ik toen mijn baan opgezegd, ander werk gezocht en ben dichter bij mij (pleeg)moeder gaan wonen.
Dat was een geweldige ommekeer in mijn leven, maar daar mag ik op het pb seventies niet verder op ingaan, want de jaren seventies waren toen voorbij
Dus even O.T.
De naweeën van dat ongeluk hebben me ongeveer drie jaar terug de wao in gegooid en nu woon ik hier, gezellig met mijn kattenmannen en voel me nog steeds alsof ik in de seventies leef.
Het leven is een beetje anders geworden, je voelt je soms nog wel of je zo oud/jong bent als in de seventies.
Dan ineens denk je: hé, dat (of dat) kan niet meer. Je trekt een bepaald kledingstuk aan wat nog in de kast ligt……
oeps.. dan wordt het tijd om dat in de zak van Max te doen, tenslotte leef je nu niet meer in de seventies